شعار محرم باید توسط رهبرانقلاب تعیین شود، نه با نظرسنجی!

مراسم عزاداری شب چهارم اربعین حسینی در هیئت محبین اهلبیت(علیهم السلام) قم پنجشنبه 24 شهریور 1401 با سخنرانی حجت الاسلام احمد پناهیان در مقتل الشهدای فاطمیه(سلام الله علیها) برگزار شد.

قصه کربلا مربوط به شخص اباعبدالله نیست

ضرر پهلوی کمتر از کسی مثل تاجزاده و اصلاح طلبان است. پهلوی خیلی کاری به دین و حکمرانی دینی نداشتند. فسق و فجورشان علنی بود. تکلیف انسان با اینها روشن بود. با یک انقلاب هم از کار برکنار شدند. اما جریان نفاق اینطور نیست. اینها در لباس اسلام و نفاق، اسلام و حکومت دینی را نفی می کنند.

امام حسین علیه السلام در نامه ای برای خواص جامعه آن روز، هدف و انگیزه قیامشان را اینگونه بیان کردند: أَیُّهَا النّاسُ؛ إِنَّ رَسُولَ اللّهِ(صلى الله علیه وآله) قالَ: «مَنْ رَأى سُلْطاناً جائِراً مُسْتَحِلاًّ لِحُرُمِ اللهِ، ناکِثاً لِعَهْدِ اللهِ، مُخالِفاً لِسُنَّةِ رَسُولِ اللهِ، یَعْمَلُ فِی عِبادِاللهِ بِالاِثْمِ وَ الْعُدْوانِ فَلَمْ یُغَیِّرْ عَلَیْهِ بِفِعْل، وَ لاَ قَوْل، کانَ حَقّاً عَلَى اللهِ أَنْ یُدْخِلَهُ مَدْخَلَهُ. کسیکه ببیند سلطان جائری حلال خدا را حرام می کند و حرام خدا را حلال می کند، کسانیکه این ظلم را ببینند و برای تغییر این حاکمیت جور و کفر اقدام نکنند، بر خداست که آنها را همراه با آن حاکم ظالم وارد جهنم کند. قصه کربلا مربوط به شخص اباعبدالله الحسین علیه السلام نیست. قضیه بر سر حاکمیت اسلامی و حق خداست. رییس جمهور قبلی گفت ما یک مدل امام حسین علیه السلام داریم و یک مدل امام حسن علیه السلام؛ مدل امام حسین علیه السلام جنگ و شمشیر است، و مدل امام حسن علیه السلام صلح و گفتگو. این حرف غلط است. برخی انقلابی ها هم پرچم صلح حدیبیه را بلند کردند.

امام حسین علیه السلام این مسئله را دلیل آوردند برای همراهی شیعیان با ایشان: نَفْسِی مَعَ أَنْفُسِكُمْ وَ أَهْلِی وَ وُلْدِی مَعَ أَهَالِيكُمْ وَ أَوْلَادِكُمْ. نه تنها خودتان، بلکه زن و فرزندانتان را هم باید همراه بیاورید. چون اصل اسلام در خطر است. فَلَکُمْ فِىَّ أُسْوَةٌ. من الگو و اسوه شما هستم در قیام برای نجات اصل اسلام. مسئله معیّت امام.

در هیئت سخنرانی باید اصل باشد، نه مداحی

در روایتی که جلسات قبل مرور کردیم، امام صادق علیه السلام فرمود اباعبدالله حسین علیه السلام را اینگونه زیارت کنید: بعد از ورود به حرم، هفت مرتبه بگو: قُل لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ. این لبیک، با لبیک یا حسین علیه السلام متفاوت است. این لبیک مختص امام حسین علیه السلام نیست. هر امامی در هر زمانی باید لبیک گفته شود. هر امامی که مردم را بسمت خدا دعوت می کند، باید اجابت شود.

برخی نسبت به عاشورا یک ژست روشنفکرانه می گیرند، و خیلی هم وارد موضوع نمی شوند. فقط حضور و فیض از مجلس عزاداری و بس. این کافی نیست. باید وظیفه خودمان را در قبال عاشورا به انجام رسانیم. گویا عاشورا صرفا یک مراسم عزادرای است و امام حسین علیه السلام فقط مختص به عوام است. عاشورا را باید دقیق و عمیق ببینیم.

اواسط دهه هفتاد بحث جهاد تبیین توسط رهبرانقلاب به طلاب و روحانیون و حوزه علمیه ابلاغ شد. امروز ضرورت این مسئله انقدر زیاد شده که رهبرانقلاب به مداح ها و عوامل موثر فرهنگی هم این مسئله را بعنوان یک ضرورت و وظیفه معرفی کردند. یک زمانی منبرها پرطرفدار بود؛ امروز مدل هیئت ها عوض شده؛ مداح ها پرمستمع هستند. منبر مقدمه مداحی است! عاشورا پر از خطبه و صحبت و تبیین است. رهبرانقلاب سالها به مداح ها می گفتند که به روز روضه بخوانید و مسائل روز و انقلابی را در مداحی ها و اشعار وارد کنید؛ اما کسی توجه نمی کرد. تا اینکه یکی از مداحانی که مستمع زیادی داشت، وارد این عرصه شدند، و بعد از اینکه مورد اقبال قرار گرفت، سایر مداح ها هم وارد این عرصه شدند. اما مردم باید دینشان را از کسانی بگیرند که دین شناس باشند. عالم باشند. برخی مداح ها هر شعر و روضه ای را می خوانند.

شعار محرم باید توسط رهبرانقلاب تعیین شود، نه با رأی گیری و نظرسنجی!

اهلبیت خواندنی نیستند، دیدنی هستند. اهلبیت را باید شناخت، اما نه صرفا از روی کتاب. روحانیون و مبلغین ما از همان طلبگی باید با امام حسین علیه السلام و اهلبیت گره بخورند و با ائمه زندگی کنند. مکتب اهلبیت را عمیقا درک کنند و بعد به مردم معرفی کنند. رهبرانقلاب گفتند مداح ها اولین کاری که می کنند این است که اهلبیت را به مردم معرفی کنند. همین راهپیمایی اربعین، یک مسیر دارد معروف به مسیر علما. علما در چه سالهایی در خفقان از این مسیر به پیاده روی اربعین می رفتند. علمای ما با مکتب امام حسین علیه السلام زندگی می کردند.

قبل از محرم، علما و مبلغین ما باید محضر رهبرانقلاب بروند، و از ایشان بخواهند امام حسین علیه السلام امروز را به ما معرفی کنند. عرصه کربلا و عاشورا را برای ما تبیین کنند. بعد امروز هیئتی های خوب ما برای شعار سال محرم از پنج هزار نفر رأی گیری و نظرخواهی می کنند! خط دهی و تعیین شعار کار کیست؟ امام حسین علیه السلام مختص و محدود به شخص حضرت نیست. فرمود أسِيرُ بِسيرَةِ جَدّي وَ أبي عَليِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه السّلام.

امام صادق علیه السلام فرمود وارد حرم اباعبدالله حسین علیه السلام که شدی ابتدا هفت بار بگو: لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ. امام حسین علیه السلام داعی الله است، نه فقط حسین بن علی علیهماالسلام. اگر امام حسین علیه السلام را محدود به حسین بن علی کردیم، کسی پیدا می شود و می گوید امروز روز تأسی به مدل امام حسن علیه السلام است. حوزه علمیه هم هیچ جوابی به این حرف غلط نداد. همه ائمه مثل امام حسین علیه السلام رسالت دارند برای تغییر حکمرانی. اگر اینگونه نگاه کردیم، انقلاب اسلامی را یک حرکت سیاسی نمی بینیم.

اربعین یعنی امتداد مبارزه عاشورا

إِنْ كَانَ لَمْ يُجِبْكَ بَدَنِي عِنْدَ اسْتِغَاثَتِكَ وَ لِسَانِي عِنْدَ اسْتِنْصَارِكَ. امام حسین علیه السلام را هم با دست و بدن و هم با زبان باید یاری کرد. فَقَدْ أَجَابَكَ قَلْبِي وَ سَمْعِي وَ بَصَرِي وَ رَأْيِي وَ هَوَايَ عَلَى التَّسْلِيمِ لِخَلَفِ النَّبِيِّ الْمُرْسَلِ. اگر کربلا نبودم با بدن و زبانم تو را یاری کنم، امروز تو را با قلب و گوش و چشم و رأی و میل و خواسته ام اجابت می کنم.

برخی آقایان امسال باز گفتند هیچ امامی اربعین ندارد، جز امام حسین علیه السلام. امام حسین علیه السلام هم چهلم ندارد. اربعین بخاطر حماسه ای بود که امام سجاد علیه السلام و زینب کبری سلام الله علیها آفریدند. و الا چهلم شهادت اباعبدالله علیه السلام مطرح نبود. فقط روز بازگشت کاروان به کربلا مصادف شد با اربعین شهادت امام. اصلا آن روز مگر کسی می توانست برای امام حسین علیه السلام مجلس و عزا بپا کند؟ همان روز ممنوع بود.

اربعین چگونه اربعین شد؟ قافله بسمت مدینه برمیگشت. به دوراهی رسیدند. امام سجاد علیه السلام به زینب کبری سلام الله علیها فرمود عمه جان، به کربلا می روید یا مدینه؟ زینب کبری سلام الله علیها کربلا را انتخاب کرد. اربعین بپا شد تا خون اباعبدالله علیه السلام تدارک شود. حق امام حسین احقاق شود. به تدارک خون سیدالشهدا همت گمارده شود. منشأ ایجاد اربعین، عزم اهلبیت و خود خدای متعال برای ایجاد بیداری بین امت اسلام بود: لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلالَةِ. خطبه های امام حسین علیه السلام کارساز نبود، لذا امام باید خونش را در این راه فدا می کرد تا مردم بیدار شوند. و این اتفاق افتاد. درست است مردم بعد از قتل اباعبدالله علیه السلام هم حکومت یزید را زائل نکردند، اما این مسئله برای همه مردم روشن شد که امثال یزید بعنوان حاکم اسلامی شناخته نشوند، و برای مردم دین تعریف نکنند.

منطقی این بود که اهلبیت بعد از این همه مصیبت و اسارت، به مدینه برگردند و تسلی پیدا کنند، و استراحت کنند؛ بعد می توانستند به زیارت امام حسین علیه السلام هم بروند. اما زینب کبری سلام الله علیها و امام سجاد علیه السلام راه کربلا را در پیش گرفتند. سه روز هرکس بر سر مزاری ضجه و ناله می زد. از هوش می رفت، دوباره به هوش می آمد و باز گریه و ناله. رفتن دوباره به کربلا، یعنی احیای دوباره امر امام حسین علیه السلام  و نفی حاکمیت یزید. یعنی ادامه مبارزه؛ امتداد عاشورا.